شاید شما هم برای زایمان خود به  دنبال بهترین و بی درد ترین راه ممکن هستید وبارها اسم زایمان بدون درد ، زایمان اسان و اپیدورال را شنیده باشید با خواندن این مقاله تا آخر می توانید به راحتی در این زمینه تصمیم بگیرید. این روش دقیقا مشابه با همان داروی بی‌حسی موضعی عمل می‌کند که دندانپزشک هنگام کشیدن یا کار کردن روی دندان به شما تزریق می‌نماید. داروی بی‌حسی، اعصابی را بی‌حس می‌کند که جریان درد را از رحم و گردن رحم به مغز مخابره می‌کنند. اپیدورال تزریق داروی بی‌حسی به قسمتی از گودی کمر شما، با استفاده از یک سوزن خمیده و توخالی است. سوزن از میان مهره‌های پشت شما می‌گذرد و به فضای بیرونی اطراف نخاع وارد می‌شود. یک لوله نازک و قابل انعطاف از درون سوزن رد می‌شود و سپس سوزن برداشته می‌شود. لوله نازک از قسمت پشت و شانه شما عبور داده شده و ثابت می‌شود. متخصص بیهوشی، یک داروی بی‌حسی موضعی را  وارد لوله می‌کند تا نیمه پایینی بدن را بی‌حس و کرخت نماید. در حالت کلی، پاهای شما نیز بی‌حس می‌شوند. شما دیگر انقباض‌های خود را احساس نخواهید کرد. گاهی اوقات، این لوله به یک پمپ کوچک متصل می شود تا بتوانید مقدار داروی بی‌حسی موضعی که وارد بدنتان می‌شود را کنترل نمایید؛ یا پمپ به گونه‌ای آماده می‌شود که هر چند دقیقه یک‌بار، مقدار کمی از داروی بی‌حسی را به بدن شما وارد کند.از لحاظ تئوری، شما در هر مرحله از زایمان که باشید می‌توانید از اپیدورال استفاده نمایید، حتی در مرحله دوم که در حال تلاش برای بیرون راندن نوزاد هستید (هر چند در آن وضعیت معمولا از بیهوشی نخاعی استفاده می‌شود). با این حال، اکثر افراد ترجیح می‌دهند زمانی که گردن رحم به میزان ۵ تا ۶ سانتی‌متر متسع شده است و انقباض‌ها واقعا در حال شدید شدن هستند، از اپیدورال استفاده کنند. اگر گردن رحم به میزان ۸ تا ۹ سانتی‌متر متسع شده باشد، پزشک شما ممکن است بگوید که دیگر برای استفاده از اپیدورال دیر شده و به شما توصیه کند که بدون آن کار را ادامه دهید، زیرا نوزاد به زودی متولد خواهد شد.درد در بیش از ۹۰% از خانم‌ها به طور کامل از بین می‌رود. شما کاملا به‌هوش باقی می‌مانید.می‌تواند به کنترل فشار خون بالا کمک نماید.می‌تواند کنترل زایمان، و اعتماد به نفس را به شما بازگرداند.داروهای بی‌حسی موضعی امروزه دقیق‌تر از گذشته شده‌اند و شما ممکن است متوجه شوید که پاهایتان کاملا بی‌حس نیستند.اما از ضررهای آن این است که ممکن است متوجه شوید تنها یک طرف از پایین‌تنه شما بی‌حس شده است، یا بخش کوچکی از شکم شما بی‌حس نشده است.

اگر قصد دارید از طریق لقاح مصنوعی بارداری شوید بهتر است حتما این مقاله را تا انتها مطالعه کنید تا اطلاعات کاملی در مورد تلقیح داخل رحمی یا IUI بدانید. این لقاح برای افرادی مناسب است که به اسپرم آلرژی دارند و یا اسپرمهای همسرشان با تحرم کم یا تعداد کمی است. ولی اگر همسر شما اصلا اسپرم ندارد تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم (ICSI) درمان ارجح است.امروزه، اسپرم شسته شده و به دقت داخل رحم قرار داده می‌شود و این روش دارای یک نام جدید به نام تلقیح داخل رحمی یا IUI است. میزان موفقیت شما و زوج‌تان به مشکل باروری و سن شما بستگی دارد. اکثر زوج‌ها که این روش را به کار می‌گیرند، به نوبه خود در هر چرخه از ۵ تا ۲۰ درصد احتمال باردار شدن دارند. اگر از داروهای باروری همراه با این روش استفاده کنید، شانس بارداری‌تان نزدیک به ۲۰ درصد خواهد بود.برای افزایش احتمال بارداری، پزشک احتمالا از شما می‌خواهد که داروی باروری را قبل از انجام تلقیح مصنوعی مصرف کنید. شما در ابتدای سیکل قاعدگی خود این دارو‌ها را مصرف می‌کنید تا تخمدان‌ها را به منظور آزادسازی چند تخمک بالغ برای لقاح تحریک کنید .برای تشخیص زمان تخمک‌گذاری می‌توانید از یک کیت تشخیص تخمک‌گذاری استفاده کنید. همچنین پزشک‌تان ممکن است سونوگرافی انجام دهد تا از زمان تخمک‌گذاری‌تان اطلاع پیدا کند؛ بنابراین او می‌تواند از تخمک‌های آزاد شده برای تلقیح استفاده کند. گاهی اوقات، پزشک جهت القای تخمک‌گذاری به شما دارو می‌دهد. هنگامی که شما تخمک‌گذاری کردید، زوج‌تان یک نمونه اسپرم تولید می‌کند، که «شسته» خواهد شد؛ یک فرایند که سر سخت‌ترین اسپرم‌ها را در مقدار کمی از مایع منتقل و متمرکز می‌کند. پزشک‌تان با استفاده از یک کاتر، اسپرم‌های متراکم را به‌طور مستقیم از طریق دهانه رحم به داخل رحم‌تان می‌ریزد. شما می‌توانید حدود دو هفته بعد تست بارداری بدهید.تلقیح کمتر از یک ساعت طول می‌کشد، اما ممکن است نیاز باشد به مدت حدوداً یک هفته قبل از تخمک‌گذاری نیز از دارو استفاده کنید. بسته به علت ناباروری، اکثر زنان قبل از باردار شدن یا تلاش برای امتحان یکی دیگر از روش‌های درمان، تحت سه تا شش چرخه تلقیح مصنوعی قرار می‌گیرند.